Kleptomaniya, başqasına məxsus bir şeyi mənimsəmək, başqa sözlə, oğurlamaq istəməsi ilə ifadə olunan psixoloji bir xəstəlikdir. Üstəlik, oğurluq obyektinin ən çox maddi dəyəri olmur, amma bəzən bəyəndiyiniz əşyanı cibinizə qoymaq arzusundan çıxmaq olmur.
Qəribə, demək olar ki, inanılmaz görünə bilər, lakin əksər hallarda kleptomaniya firavanlıq və rifah içində yaşayan insanlarda və əsasən qadınlarda inkişaf edir. Bunun bir neçə səbəbi var və ümumiyyətlə uşaqlıqdan klinik psixologiyada olduğu kimi “böyüyürlər”. Uşaqlar, magpinlər kimi, onlara tanış olmayan və cəlbedici şeyləri araşdırmağa meyllidirlər, amma bəzən flört edərək, onları yerinə qoymağı və ya sahibinə qayıtmağı unuturlar. Vaxt keçdikcə şərh etmirsinizsə, bu cür unutqanlıq bir vərdişə çevrilə bilər və ya cəzasız qaldıqda, uşaq onsuz da qəsdən bir şey istəmədən almağa başlayacaq. Zamanla, yaşla belə imtina etmək çətin olan bir növ əyləncəyə çevrilir. Ayrıca, əksər körpələr, xüsusilə də qızlar, özlərinə diqqət çəkməyi sevirlər. Valideynlər diqqət göstərmirlərsə, demək, töhmət və ya cəza olsa da, süni şəkildə əldə etmək üçün bir şey etmək lazımdır. Bu, zəngin ailələrdə tez-tez olur, burada pul gətirən iş səbəbi ilə böyüklər nəsillərinin psixoloji problemləri üçün vaxt tapmırlar. Bu başqa bir şəkildə də olur: ailənin vəziyyəti çox yaxşı deyil və uşaq yağışlı bir gün üçün pis olan hər şeyi toplayır. Yetkinlikdə bir insanın yaxşı bir gəliri var və uşaqların hər şeyə qənaət etmə vərdişi qalır. Olsun ki, kleptomaniğin instinkti ağıl səsi üzərində üstünlük təşkil edir və vəsvəsə şəklində ifadə olunur. Təəssüf ki, kleptomaniyaya xəstəlik deyilsə də, dərman müalicəsi üsulları yoxdur və psixoterapistlər bununla mübarizə aparırlar. Uzunmüddətli terapiya yalnız qismən kömək edir və bir insanın öz asılılığından qurtarmaq istədiyi bir şərtlə kömək edir. Bu xəstəliyin tamamilə müalicə edilə bilən yeganə növü, xəstənin şüurlu deyil, sanki vərdişindən başqa bir şey oğurladığı zaman deyilən "vərdişli kleptomaniya" dır.
