"Bütün ruhumu içəriyə çevirirəm, sən də …!" - Bu ifadəni müxtəlif münasibətlər (valideynlər və övladlar, arvad və ər, müəllim və tələbələr) kontekstində tez-tez eşidə bilərsiniz. Çağırıldığı insanın bunun müqabilində müsbət emosiyalar keçirməsi ehtimalı yoxdur.
Məsələ burasındadır ki, bu ifadə etibar və açıqlığı ifadə etmir. Bu, başqa bir insanın günahkarlıq hissinin manipulyasiyasıdır.
Açıqlıq
Açıqlıq və etimad ilk növbədə cəsarətdir. Hər bir insanın özünü tənqid, lağa qoyma və ya böhtana məruz qoymaq üçün şəxsi cəsarəti. Açıqlıq, nəticələrinə görə məsuliyyət daşımaq, insanın bu nəticələrə tab gətirmə qabiliyyəti.
İkincisi, güvən və açıqlıq başqa bir insanın açıqlığına və etibarına tab gətirmək, onunla eyni yolda çiyin-çiyinə dayanmaq və birlikdə gəzmək istəyidir.
Etibar
İnsan münasibətləri dünyasında heç kimin bizi incitməyəcəyinə dair bir təminat ala bilmərik. Digər insanlar bizimlə maraqlanmaq, məsuliyyət daşımaq və həyatımızı təhlükəsiz etmək məcburiyyətində deyillər.
Təhlükəsizliyini riskə atıb-etməyəcəyinə yalnız şəxs özü qərar verir. Dünyadakı etibarına görə məsuliyyəti öz üzərinə götürməyə, digər insanlara və açıq olmağa hazırdır.
Xoşbəxtliyə aparan yol
Bir insan necə bütöv və özünə kifayət edə bilər? Onun kim olduğunu və həqiqətən kim olduğunu necə möhkəm bilmək olar? Öz keyfiyyətlərinizi, həyatınızı, əməllərinizi qiymətləndirərkən özünüzü necə bir istinad nöqtəsinə çevirmək olar?
Açıq olun, etibar etmək və risk etməkdən qorxmayın. Bu həm şəxsi xoşbəxtliyə, həm də həqiqi yaxınlığa aparan yoldur.
Etibar etməyə cəsarət etməyincə, başqasının ürəyini özümüzdən iki millimetr aralı hiss edə bilməyəcəyik.
