Ətrafda hər kəs davamlı olaraq pis vərdişlərdən, alkoqoldan, siqaretdən danışır. Hələ də insan həyatında həyata müdaxilə edən, varlığı zəhərləyən, zərər verən şeylər var və hər gün yaxşı yaşadığımızı, hər şeyin qaydasında olduğunu düşünərək yaşayırıq. Özümüzü bir-birimizə çəkirik, içki içməyi, siqareti buraxırıq, sərt bir pəhriz saxlayırıq, ancaq özümüzdəki həsəd hissini aşa bilmirik, təhqir etməyi bağışlaya və unuda bilmirik, həyatda bədbəxt olduğumuza görə şikayət edirik.
Duygusal pis vərdişlər bəzən fiziki vərdişlərdən daha təhlükəlidir. Söhbət küskünlük, hamını və hər şeyi səhvlərində və çətinliklərində günahlandırmaq, həsəd, intiqam və daha çox şeydən gedir.
Ancaq bütün bunlar həyata müdaxilə edir, sağlamlığımızı təsir edir. Həqiqətən xoşbəxt olmağınıza imkan vermirlər. Maraqlı bir işiniz olsa da, sevirsiniz və sevilirsiniz, hər şey sizinlə mükəmməldir, inanın, bunlar rahat yaşamağınıza imkan verməz. Elə qurulmuşuq ki, etdiyimiz hər şey yalnız bir istiqamətə yönəldilir - xoşbəxt olmaq. Və bu pis vərdişlər həyatımızı zəhərləyir və nə qədər çalışsaq da xoşbəxtlik gəlməz.
Küskünlük, bu xoşagəlməz hiss niyə görünür? Məsələn, kimdənsə inciyirsən. Ancaq incidildikdən sonra qalan mənfi duyğu sizi uzun müddət təqib edəcəkdir. Günahkarla görüşəndə xoşagəlməz duyğuların bütün bir çeşməsini yaşayacaq. Ancaq inciklik sağlamlıq vəziyyətinə çox təhlükəli təsir göstərir, misilsiz zərər verir.
İnciməmək üçün nə etmək lazımdır? Çox sadə bir ipucu. Əsəbləşməmək üçün başqalarından heç nə gözləməyin. Bu həyatda heç kimin sənə borcu yoxdur. Hamını olduğu kimi anlayın və qəbul edin.
Bu heç bir şəkildə, sizə hörmət etməyən cahil və kobud insanlarla ünsiyyət qurmağınız lazım olduğu anlamına gəlmir. Kimlə ünsiyyət quracağını seçmək və kiməsə vida etməyi öyrənmək lazımdır. … İnanın ki, küskün olmayan həyat sizin üçün daha asan və asan olacaq.
Dostlarınızın uğurlarına ürəkdən sevinməyinizə imkan verməyən və öz sevincinizi zəhərləyən ən əsl parçalanma həsəddir. Real həyatda həsəd aparmaq bizə həqiqi mənada həzz almağımızı vermir, çünki başqalarına baxaraq daha yaxşı işlədiyini düşünürük, amma xoşbəxt deyilik.
Başqalarının xoşbəxtliyinə həsəd aparmaq lazım deyil. Həqiqi həyatlarını təsəvvür edə bilməzsən, onların yerində deyildin. İnanın, sınamağa ehtiyac yoxdur, hər kəsin öz problemləri, öz əziyyətləri var.
İnsanların əksəriyyəti böyük məmnuniyyətlə digər insanların həyatını müzakirə edir. Bütün insanlar fərqlidir. Hər kəsin öz səhvini etmək hüququ var. Niyə insan bunu etdi və əksinə deyil? İnanın bu onun haqqıdır. Axı onun necə yaşadığını, nəfəs aldığını, nə düşündüyünü bilmirsən.
Başqalarının problemlərinə niyə ehtiyacınız var?
