Məşhur İngilis yazıçısı Somerset Maugham vaxtilə yazırdı: "Həyatın mənə öyrətdiyi ən dəyərli şey heç nəyə peşman olmamaqdır." Ancaq bu sözlər göründüyü qədər yaxşıdır? Peşmanlıqsız həyat ümumiyyətlə mümkündürmü?
Bunu asanlaşdırmağa dəyər: sabahı, sabahı, bir həftə üçün bir gününüzü peşman olmadan təsəvvür edin. Çox sadə görünə bilər. Hər kəsin günləri var, bəziləri uzun müddət və ya hətta sonsuza qədər yaddaşlarda qaldı, çünki bir növ maraqlı hadisələrlə doldu, bəziləri isə silindi, boz qaldı və boşa getdi. Sual olunur, bir insan hələ necə və nə vaxt keçmişinə görə peşman olmamağı bacarır?
Cavab insan psixologiyasındadır. Həmişə yeni bir şey axtararkən və bunları bitirdikdən sonra insan dərhal tapdıqlarını darıxır. Sərbəst, sərhədsiz yaşamaq, hər şeyin öz axarı ilə getməsinə icazə vermək və hər şeyi olduğu kimi qəbul etmək - peşman olmadan yaşamaq deməkdir, ancaq ruh halında. Ancaq sabah üçün peşman olmayaraq yaşamağa çalışan hissə bu tövsiyəyə əməl edə bilmir. Bir insan, quruluşuna görə həmişə ziddiyyətlərə qərq olur, həyat yolunda məyusluq qaçılmazdır.
Şübhə, istəklərindən asılı olmayaraq fərdi şəxsiyyətin birlikdə yaşamağa məcbur olduğu cəhətidir. Bir növ şübhə və təəssüf hər hansı bir insan bədəni kimi ruh halının normal işləməsi üçün çıxarılmış mənəvi tullantılardır.
İnsanlar nəzarəti qorumağa çalışdıqları müddətdə məyusluq və peşmançılığa məhkumdurlar, çünki onlardan qurtulmağın tək yolu sükanını harada buraxacağına baxmaq və vəziyyətə tabe olmaqdır.
